Als Edublogger mocht ik de woensdag gratis naar dit congres en ik ging op deze niet zo plezierige dag (want Trump etc) toch vol goede moed naar het WTC in R’dam. De titel beloofde 
namelijk wel wat. Nu ik in de terugreis in de trein begin met het verslag bekruipt mij toch het gevoel, dat het niet helemaal gebracht heeft wat ik had verwacht. Dat kan natuurlijk aan mijn verwachting liggen of aan het gebodene. Ik denk beide. Met de bijeenkomst in juni van Kennisnet en het NRO in het geheugen had ik gehoopt ook hier geïnspireerd te raken. Dat was mischien niet terecht.
Laat ik het programma maar een langslopen, althans, wat ik heb kunnen volgen, want er was wel veel te kiezen. Dat is een feit, maar je kunt ook maar een lezing tegelijk kiezen, dat beperkt het dan weer. De bijeenkomst werd geopend door Toine Maas, algemeen directeur Kennisnet. Hij hoopte uiteraard op een inspirerende dag en introduceerde een drietal sprekers die vanuit diverse invalshoeken de ontwikkelingen zouden belichten.
Allereerst kreeg Fridse Mobach, bestuurder van Stichting Carmelcollege, het woord. Zijn betoog ging over de noodzaak om meer zich te krijgen op het leerproces van de leerling, met een mooi word ‘assistent for learning’. Althans ik dacht dat het daar over zou gaan. Ik vond dat het snel versmalde naar leermiddelen en dat we deze toch vooral door uitgeverijen moeten laten ontwikkelen. Althans dit was het dringende verzoek van de leerkrachten die daar werken. Zo zijn zij op een licentie-foliomodel uitgekomen, waarbij er een vast bedrag aan de uitgeverij betaald wordt, die dan op zijn beurt content (op maat) ontwikkeld. Deze content kan bestaan uit boek of ICT. Op zich lijkt mij dit een prima model, want uitgeverijen kunnen prima als medespeler fungeren,maar of hier nu de personalisering van het onderwijs door gerealiseerd wordt???????
Ironisch, of misschien juist niet, was de volgende spreker iemand van een uitgeverij: Eric Hazenbosch van Thieme Meulenhoff. Ook hij maakte duidelijk dat er een urgentie is om het onderwijs te veranderen en verbeteren. Hij gaf een kijkje in zijn ‘keuken’ en gaf aan dat uitgeverijen veel geld uitgeven wat niet direct tot inkomsten heeft geleid. Dit zien ze als leergeld, ‘lessons learned’. Dit lesgeld was besteed aan onderstaande leermomenten:
- Innovatie vindt niet plaats aan tekentafel.
- Methodeherziening over 2 jaar moet met oog op innovatie cyclischer . Eerder het werkveld in.
- Je kunt deze vernieuwing niet zonder onderwijs kunnen doen, dit moet echt samen (co-creatie, agile-ontwikkeling)
- Kwestie van lange adem
- Vraagt lef en ondernemerschap
Eric deed een oproep aan het onderwijsveld om ook op zoek te gaan na
ar het verandervermogen. De wil is er namelijk wel. Op een kritische vraag van Toine of uitgeverijen niet de ‘lead’ kunnen nemen, zei Eric:”we laten onze oren niet hangen naar wat er gebeurd, we blijven ontwikkelen waarvan wij denken dat het goed is, maar we gaan dit wel vroegtijdig testen en toetsen aan de praktijk. Want er moet toch wel een schoorsteen rokende worden gehouden.”
Iris Vis van de RUG begon als opmaat van haar verhaal met een leuk simulatiefilmpje over “vandaag thuis bezorgt”. Er bleken meerdere keuzes mogelijk, waarbij ook al met drones wordt geëxperimenteerd, of mensen uit een zelfde buurt een pakje bij een winkel voor jou laten meenemen. Leuk dacht ik, maar nu de link met onderwijs? Die werd al snel duidelijk. Zij zijn een onderzoek op een school begonnen om te kijken of je vanuit een logistiek denkkader, het Lean Management,onderwijs
op maat kunt verwezen-lijken. Lean probeert de verspilling van energie, tijd, geld op te sporen en om te buigen. Zonder hier het fijne van te weten kan ik me wel voorstellen dat we daar als onderwijs aan kunnen hebben. Helaas wilde ze hier niet dieper op het onderzoek ingaan, dat zou tijdens een aantal workshops gebeuren. Leuk dat later op de dag we met een casus over verspilling aan de slag mochten. Maar daarover later meer.
Na een korte pauze uiteraard de workshop ‘de logistiek achter onderwijs op maat’ bezocht, want daar was Iris Vis aanwezig. Alleen dekte de titel niet helemaal de lading. Het ging daar meer over het gepersonaliseerd leren bij de ‘Zo leer ik scholen’ (inmiddels 18 in Nederland). Dit zijn scholen die volgens het Kunskapskolan-ideeëngoed werken. Aangezien een school van ons bestuur hier ook toebehoord, was dit verhaal bij mij al bekend. Aan het eind ging Wim Kokx nog wel even in op het lean-onderzoek en de voorlopige conclusies:
Tijdens de lunch heb ik wat rondgesnuffeld op het Netwerkplein. Hier bekroop
mij het gevoel iets dergelijk
s al zo vaak meegemaakt te hebben, daar haal ik mijn inspiratie niet meer uit. Wel was de experimen-teerklas leuk om rond te lopen. Dan zie je dat er echt wel veel materiaal ontwikkeld is, ICT-georienteerd of vanuit de ‘makerswereld’, waar je de motivatie van de leerlingen voor het leren, een enorme boost kunt geven
Bij binnenkomst van de workshop ‘visualisatie van onderwijs op maat’ werd duidelijk dat wij aan het werk gezet zouden worden. Er lagen overal vellen papier en stiften. Ik was benieuwd. Jan Riezebos gaf een korte uitleg van een tool vanuit het lean-denken, de Value Stream Map. Aan de hand van de casus, een bekend voorbeeld van een leerling die voor de zoveelste keer een toets moet overmaken, moesten wij deze Map invullen en kijken waar de verspilling optrad.
Leuk om samen met anderen er op deze manier naar te kijken, maar helemaal effectief was het voor ons niet. Wij bleven te lang hangen in het indelen van de verschillende variabelen in het schema, daardoor kwamen wij niet uit bij de verspilling. Die je eigenlijk wel zo uit de casus kon halen. Uit gezamenlijke uitkomst van de diverse groepjes bleek ook dat iedereen een ander proces heeft beschreven. Met de slotconclusie van Jan Riezebos werd ik wel weer blij, want ook hier gaat het om het gesprek met elkaar, om het gezamenlijk proces. En uit al deze verschillende antwoorden komt toch weer een mooie analyse en oplossing voor het probleem. En dat is waar. Het proberen waard voor een school.
De laatste workshop ging over de ‘toegevoegde waarde van learning analytics in het po’. Hier moest ik naar toe, alleen al om het feit dat het hier om het p.o. ging. Dat kon ik te weinig terugvinden in de andere workshops. Daarnaast leek me de beschrijving interessant, weliswaar was het hier gericht op Snappet, wij werken met Muiswerk, maar het verschil in ‘tool’ lijkt mij niet leidend. Wat ook nog een reden was voor mijn aanwezigheid was het feit dat deze stichting een versnellingsvraag had ingediend over de Learning Analytics, die voor het hele onderwijs geldt. Hoe kunnen we met L.A. interveniëren in het leerproces, zodat de leerwinst kan worden vergroot. Deze stichting heeft al een speler gevonden die hier mee aan de slag is gegaan: Leeruniek. Een groepje ambitieuze jonge mensen met het innovatieve hart op de juiste plaats.
Laat ik nou ook net op het laatst van de dag met Jelte de Jongh, oprichter hiervan, een leuk gesprek hebben kunnen voeren over mogelijkheden voor ons bestuur, dat maakte de dag toch nog tot een succes. Want al met al vond ik het geheel toch wat tegenvallen. En ik weet zeker dat er een aantal zeer inspirerende workshops waren, bijvoorbeeld over Mediawijsheid, Computational Thinking, Augmented Reality, etc, maar die heb ik niet bezocht.
Morgen weer de school in, met een aantal nieuwe ideeën en wat nieuwe contacten. Tot een volgende blog of bijeenkomst.
alfredsspecials 